«زنان مصمم» نام گروهی 9نفره از زنان اردنی و سوری است که توسط سازمان بین‌المللی کار برای ایجاد کسب‌وکار آموزش دیده‌اند.

سازمان بین‌المللی کار در سال 2017میلادی، با توجه به اهمیت اشتغال‌زایی و کارآفرینی در این دو کشور، برای بهبود اوضاع معیشتی آن‌ها پس از پایان یافتن مشکلات داخلی، برنامه‌ای برای آموزش زنان کشورهای یادشده تدارک دید که در آن 33زن اردنی و سوری شرکت داشتند. برنامه یادشده شامل آموزش مشاغلی چون آشپزی، تولید صنایع‌دستی و شیوه‌های تعیین قیمت تمام‌شده و بازاریابی برای شرکت‌کنندگان بود که در نهایت 9زن از میان آموزش‌دیدگان، گروهی به نام «زنان مصمم» تشکیل دادند. 

«پاتریک دارو»، هماهنگ‌کننده سازمان بین‌المللی کار در این پروژه معتقد است، به‌طور کلی جامعه پناهندگان در سراسر جهان درصورتی می‌توانند در جامعه میزبان موفق باشند که توان مدیریت معیشتی خود را داشته باشند، از این رو سازمان بین‌المللی کار این پروژه را برای پناهندگان سوری در خاک اردن تدارک دید که مشکلات خانواده‌ها را به حداقل خود 

برساند.

 «دارو» همچنین تصریح می‌کند: «نیمه‌پنهان ماجرا اینجاست که آموزش این پناهندگان برای سازمان بین‌المللی هزینه بسیار کمتری نسبت به پرداخت کمک‌هزینه‌ها یا تامین مایحتاج آن‌ها دارد به این دلیل که وقتی گروه‌های موردنظر بتوانند کسب درآمد کنند تقریبا بی‌نیاز از کمک‌های بین‌المللی خواهند بود.» وی اظهار می‌کند: «بعد اجتماعی و کاهش مشکلات اجتماعی در میان پناهندگان و جامعه میزبان، دستاورد دیگری است که در این برنامه دنبال شده و تاکنون موفق بوده و سازمان بین‌المللی کار در نظر دارد با همکاری نهادهای دیگر بین‌المللی در سایر کشورها چنین پروژه‌ای را اجرایی کند.»  هماهنگ‌کننده سازمان بین‌المللی کار در این پروژه می‌گوید: «برای اینکه گروه‌های آموزش‌دیده تشویق به ادامه راه شوند، بازارچه‌هایی با حمایت نهادهای مربوطه در کشور میزبان دایر می‌شود تا افرادی که آموزش دیده‌اند، بتوانند نتیجه فعالیت‌هایشان را به‌صورت ملموس تجربه کرده و تشویق به ادامه راه در بازار آزاد شوند.» تجربه این گروه از زنان تبدیل به یک الگوی قابل اعتماد برای سازمان‌هایی شده که بخشی از برنامه‌های خود را به توانمند‌سازی گروه‌های اقلیت و آسیب‌دیده اختصاص داده‌اند. کارشناسان می‌گویند کمک به تجاری‌سازی ایده‌هایی از  این دست، بزرگترین کمکی است که می‌تواند موجب رشد کسب وکار این گروه‌ها شود.

چرا این مسئله مهم است؟

بررسی‌های آماری نشان می‌دهد اصولا آمریکایی‌ها بالاترین هزینه‌های مراقبت‌های بهداشتی را در سراسر جهان به خود اختصاص داده‌اند و در این کشور نزدیک به 28میلیون نفر تحت‌پوشش هیچ نوع بیمه‌ای نیستند. به همین دلیل بروز یک بیماری‌ ناگهانی یا مراجعه یک فرد آمریکایی به اورژانس بیمارستان می‌تواند از نظر اقتصادی بدهی سنگینی برای وی به همراه داشته باشد. کارشناسان در این زمینه برآورد کرده‌اند، حتی آمریکایی‌هایی که تحت‌پوشش یکی از انواع بیمه‌‌های درمانی در این کشور هستند نیز هنگام بروز مشکلات سلامتی برای آن‌ها یک‌باره اقتصاد خانواده با چالشی جدی مواجه می‌شود و بعضا حتی خانه و محل اقامتشان را نیز از دست خواهند داد. به همین دلیل دموکرات‌ها که سابقه خوبی از متوسل شدن به این نوع از رقابت انتخاباتی دارند باز هم سراغ موضوع بیمه ‌رفته‌اند. 

تجربه دموکرات‌ها در انتخابات مجلس باعث شد تا حمایت از بیمه همگانی «اوباماکر» نزدیک به 40کرسی را در اختیارشان قرار دهد. این بار هم امیدوارند با استفاده از جذابیت موضوع بیمه درمانی و بهداشت برای آمریکایی‌ها، در رقابت‌ ریاست‌جمهوری سال2020  پیروز شوند.

 

دموکرات‌ها دقیقا درباره چه چیزی بحث می‌کنند؟

اگر از بحث‌ها و گفت‌وگوهای مربوط به این رقابت‌ها بگذریم و تنها بر بیمه تمرکز داشته باشیم، می‌بینیم دموکرات‌ها اصولا به دو نکته مهم در این بخش تاکید دارند که عبارت‌اند از: بیمه همگانی، که در این نوع بیمه همه اتباع کشور آمریکا می‌توانند آزادانه و به‌سادگی تحت‌پوشش آن که زیر نظر دولت اداره می‌شود قرار گیرند و دومین نکته هم محدودکردن فعالیت بیمه‌های خصوصی به نفع برنامه‌های دولتی است.

پاشنه‌آشیل دموکرات‌ها در این دوره از رقابت‌های انتخاباتی این است که اوباما در رقابت‌های انتخاباتی خود برای به‌دست آوردن امتیاز بیمه‌ عمومی توانست پیروز میدان باشد، اما نتوانست فعالیت‌ بیمه‌های خصوصی را به نفع برنامه خود متوقف کند و به‌ناچار پذیرفت که دولت کار خود را انجام دهد و بیمه‌های خصوصی هم به فعالیتشان ادامه ‌دهند. طرحی که اوباما برای متوقف‌کردن بیمه‌های خصوصی ارائه کرده‌ بود به «بیمه درمانی برای همه» مشهور بود که نسخه‌ای کپی شده از نظام خدمات بریتانیا شناخته می‌شد و در آن، افراد همگی از پوشش‌های حداقلی درمانی یا همان بیمه عمومی برخوردار بودند، اما درصورت تمایل می‌توانستند خدمات بیمه‌ای خصوصی را هم برای خود تهیه کنند تا پوشش‌های بیشتر و متفاوت‌تری داشته باشند.

 

چرا تأمین بیمه درمانی از طریق دولت بحث‌برانگیز است؟ 

به‌طور کلی دموکرات‌های معتدل بر این باورند که رای‌دهندگان مستقل با پیشنهادی مثل «مدیکر» برای همه، مخالف بوده و به آن رای نمی‌دهند، چون فکر می‌کنند جمهوری‌خواهان با استفاده از ایده، مداخله دولت سوسیالیست آن را به حاشیه می‌رانند. این در حالی است که گروه دیگری از دموکرات‌ها، بر این باورند که ایده‌های بزرگ امروز مثل «مدیکر» قطعا به پیروزی خواهد رسید و اصلاحات سیاسی تنها راه ترمیم و اصلاح سیاست‌های شکست‌خورده مراقبت‌های بهداشتی در گذشته خواهد بود.

 

واقعیت قانون بیمه برای همه

کارگران آمریکایی هر آنچه از طریق کارفرمایان‌شان به‌عنوان بیمه دریافت می‌کنند را پذیرفته‌اند و به آن عادت کرده‌اند، بنابراین اگر احتمال اینکه این افراد بیمه‌هایی که در اختیار دارند را فراموش کرده و به طرحی که هنوز امتحان خود را به‌خوبی پس نداده اتکا کنند شاید چندان زیاد نباشد. 

نکته‌ای که اقتصاددان‌ها به آن تکیه دارند، این است که براساس طرح «بیمه درمانی برای همه» اگرچه آمریکایی‌ها نیازی به پرداخت هزینه بیمه خصوصی ندارند، اما در مقابل، باید مالیات بیشتری به دولت بدهند. دقیقا مانند آنچه در انگلستان انجام می‌شود و اتباع این کشور برای بیمه عمومی هیچ هزینه‌ای ندارند، اما درصدی از سطوح مالیاتی آن‌ها مربوط به تامین هزینه‌های این نوع بیمه است. این کارشناسان برآورد کرده‌اند، یک خانواده‌ چهارنفره انگلیسی که سالانه نزدیک به 50هزار دلار درآمد دارد طی این دوره، متوسط 7450 دلار به‌عنوان مالیات که بخشی از آن مربوط به خدمات بیمه‌ سلامت است، پرداخت می‌کند.  این سطح مالیاتی در بسیاری از موارد، موردقبول کارگران قرار نخواهد گرفت، چون نمی‌دانند در مقابل مالیاتی که دریافت می‌کنند چه چیزی به‌دست خواهند آورد. تجربه انتخاباتی گذشته که باعث روی کار آمدن ترامپ در ایالات متحده آمریکا شد دقیقا به همین موضوع اشاره می‌کند. 

در دومین مناظره انتخاباتی ایالات متحده آمریکا اغلب مواردی که مطرح شد مربوط به سیستم بهداشتی و بیمه‌های درمانی در این کشور بود تا جایی که مجری برنامه از نمایندگان پرسید این موضوع «سیاستی نادرست» است یا اینکه می‌توان از آن به‌عنوان «خودکشی سیاسی» یاد کرد؟

این سوال به‌گونه‌ای مطرح شد که طرفین -جمهوری‌خواهان و دموکرات‌ها- را وادار به مطرح‌کردن مواردی کرد که اطلاع از آن‌ها می‌تواند واقعیاتی از آنچه در سیستم بهداشت و درمان آمریکا می‌گذرد را نمایان کند. نکته قابل‌توجه این است که ظاهرا مشکلات و معضلات سیستم بهداشت و درمان در ایالات متحده آمریکا به اندازه‌ای است که همواره در طول انتخابات به اصلی‌ترین موضوع در رقابت‌های انتخاباتی تبدیل شده و نمودارها نمایان‌گر این نکته است که در این رقابت‌ها هم بیشترین وقتی که کاندیداها در سخنان خود استفاده کرده‌اند مربوط به سیستم مراقبت‌های بهداشتی بوده است. در آخرین مناظره‌ای که تاکنون برگزار شده، دو رقیب انتخاباتی «برنی سندرز» و «الیزابت وارن» حضور داشتند و اغلب سخنان آن‌ها مربوط به برنامه بهداشت عمومی بود.

سناتور «برنی سندرز» درباره این سیاست تاکید می‌کند: «اصولا ارائه خدمات بهداشتی به آمریکایی‌ها به شیوه فعلی مناسب نیست و باعث بروز چالش در بسیاری از مقاطع شده و باید با استفاده از دستاوردهای اوباماکر، سیاست‌های نوینی را برای همگانی‌کردن بیمه درمانی اتخاذ کرده، به این دلیل که این نوع بیمه صرفه اقتصادی داشته و می‌تواند امتیازات مناسبی برای جامعه به ارمغان آورد.» تحلیلگران این رقابت‌ها تاکید دارند: دموکرات‌ها خوب می‌دانند مسئله مراقبت‌های بهداشتی، موضوعی قابل‌توجه برای آمریکایی‌هاست و می‌توان با استفاده از همین جایگاه، امتیازات و رای‌های موافق بسیاری به‌دست آورد، اما نکته اینجاست که جمهوری‌خواهان نیز دقیقا برآورد کرده‌اند اگر قرار است ضربه‌ای به دموکرات‌ها بزنند دقیقا همین موضوع می‌تواند بهترین گزینه باشد. «تیم رایان» با انتقاد از سیاست‌های خدمات درمانی حال حاضر، تصریح می‌کند: «امروز کارفرمایان به کارگران خود بیمه‌های مشخصی ارائه می‌کنند که براساس منافع اقتصادی خودشان بوده و امتیازات بیشتری از شرکت ارائه‌دهنده بیمه‌ای برای خود دریافت می‌کنند تا اینکه به فکر کارگران باشند، به همین دلیل به کارگران می‌گویند بیمه همین است و انتخاب دیگری ندارید.» رایان معتقد است، در طرح ارائه شده از سوی دموکرات‌ها، قرار است به کارگران بگوییم به حقوقی که دریافت می‌کنید کاری نداریم، چون واشنگتن برای شما بیمه‌ای مناسب تدارک‌دیده و اگر تمایل دارید خودتان می‌توانید از میان شرکت‌های ارائه‌دهنده بیمه خصوصی هم با پرداخت حق‌بیمه خدمات دریافت کنید. در همین حال، جناح مقابل با تمسخر مطالب ارائه‌شده، می‌گویند، موضوع درباره انتخاب افراد برای بیمه‌های درمانی نیست، بلکه موضوع درباره ارائه خدماتی است که قرار است به آمریکایی‌ها بدهیم. به‌عنوان مثال، اگر به کارگران بگوییم بیمه عمومی می‌خواهید یا داروهای ارزان و باکیفیت و خدمات پزشکی مناسب، به نظر شما پاسخ‌شان چیست؟

جمهوری‌خواهان تاکید دارند، این رویه‌ دموکرات‌ها درواقع یک خودکشی سیاسی برای آن‌هاست، چون دستاوردهای نامناسب این برنامه می‌تواند آرای گسترده‌ای را از آن‌ها بگیرد و دموکرات‌ها را به حاشیه براند، بنابراین بهتر است به‌جای چانه‌زنی در این زمینه به فکر جایگاه سیاسی خود باشند و اراده‌ای برای ارائه خدمات واقعی داشته باشند.

جمهوری‌خواهان می‌گویند، سندرز اگرچه پیشنهاد بیمه همگانی را داده، اما آیا درباره هزینه‌های احتمالی آن به خزانه نیز برنامه‌ای دارد یا اینکه صرفا برای رسیدن به آرای بیشتر مردم، چنین برنامه‌ای را ارائه کرده که قطعا دستاوردی برای مردم ندارد و تنها به اقتصاد هزینه تحمیل می‌کند. از سوی دیگر، «الیزابت وارن» که از برنامه بیمه همگانی حمایت می‌کند، معتقد است، به هیچ‌عنوان  به‌دنبال گرفتن اختیار خرید بیمه‌نامه کارگران و کارمندان نیستیم، بلکه می‌خواهیم به همه، انتخابی مشابه بدهیم، ولی ظاهرا جمهوری‌خواهان به این فکر کرده‌اند و می‌خواهند گروهی را از داشتن بیمه درمانی منع کنند.

«وارن» معتقد است، دریافت مالیات از جامعه برای ارائه خدمات بیمه‌ همگانی، اعمال فشار به جامعه نیست، بلکه می‌تواند رفاه اجتماعی را به جامعه هدیه دهد و باید از آن حمایت کنیم نه اینکه در مقابل آن، مقاومت داشته باشیم.

البته اشاره «وارن» به دریافت مالیات از اقشار متوسط باعث اعتراض گسترده جمهوری‌خواهان شده و آن‌ها به این نکته اشاره می‌کنند که اصولا نباید گروهی برای رفاه و بهداشت دیگران هزینه بپردازد، بلکه هر فرد در مقابل پرداخت‌هایی که به بیمه‌ها دارد باید متناسب آن، خدمت دریافت کند که اکنون هم چنین اتفاقی افتاده و نباید برای بیمه همگانی با سایر اقشار جامعه فشار اقتصادی وارد کنیم. جمهوری‌خواهان مخالف برنامه «سناتور سندرز» تاکید می‌کنند، امروز سناتور سندرز اعلام کرده، چهاردرصد مالیات از خانواده‌هایی که بیشتر از 29هزار دلار در سال درآمد دارند، برای تامین بودجه ارائه خدمات بهداشتی عمومی درنظر گرفته شده، اما نکته این است که با دریافت این مالیات، قرار است چنددرصد را درگیر کنیم و به چه تعداد آمریکایی خدمات همسان ارائه دهیم.

«وارن» در پاسخ به این ادعای جمهوری‌خواهان، می‌گوید: «همین امروز 28میلیون آمریکایی هیچ‌گونه بیمه‌ای ندارند و دولت و برخی بخش‌های مردمی هزینه‌های این گروه را می‌پردازند و نکته اینجاست که دولت هم این مبلغ را  از مالیات همه آمریکایی‌ها تامین می‌کند، اما اگر تنها چهاردرصد مالیات به همه آمریکایی‌ها اضافه شود، می‌بینیم کشوری یکپارچه از نظر خدمات بیمه‌ای خواهیم داشت.» در این میان تحلیلگران بهداشت و سلامت آمریکا با اشاره به گفته‌های طرفین، معتقدند، اتخاذ سیاست‌های سندرز درباره ارائه بیمه همگانی سلامت اگرچه می‌تواند نوعی از بیمه سلامت را در اختیار جامعه قرار دهد، اما نباید فراموش کنیم دریافت مالیات و ارائه خدمات یکسان و همگانی می‌تواند نوسان‌هایی در ارائه خدمات و نرخ دارو و هزینه‌های درمانی ایجاد کند که بعضا قابل‌کنترل نیست. «لری لویت»، معاون اجرایی سیاست‌های بهداشت در بنیاد خانواده در این زمینه می‌گوید: «شاید این طرح به‌ظاهر مناسب است، اما دریافت مالیات برای ارائه خدمات بهداشتی بدون اشاره به میزان صرفه‌جویی ایجاد شده در بودجه دولت، کارآمد نیست و نمی‌تواند امتیازاتی برای اقتصاد آمریکا ایجاد کند.»